Henriko la 2-a (Sankta Romia Imperio)
 | La titolo havas ankaŭ aliajn signifojn, por vidi ilin bonvolu rigardi la apartigilan paĝon: Henriko la 2-a |
Henriko la 2-a | ||
|---|---|---|
Sankta Romia Imperiestro | ||
 | ||
| Persona informo | ||
Naskiĝo | 6-an de majo 973 (0973-05-06) en Bad Abbach | |
Morto | 13-an de julio 1024 (1024-07-13) (51-jara) en Grone, Göttingen | |
Tombo | Katedralo de Bamberg [#] | |
Religio | katolikismo [#] | |
Ŝtataneco | Germanio [#] | |
| Familio | ||
Dinastio | Liudolfidoj [#] | |
Patro | Henriko la 2-a de Bavario [#] | |
Patrino | Gizela de Burgundio [#] | |
Gefratoj | Bruno of Augsburg • Gizela de Bavario [#] | |
Edzino | Kunigunda de Luksemburgo [#] | |
Parencoj | Henriko la 5-a de Bavario • Rudolph III of Burgundy [#] | |
| Profesio | ||
Okupo | reganto [#] | |
Imperiestro de la Sankta Romia Imperio  | ||
Regado | 1014–1024 ekde 1012 rom-germana reĝo | |
Antaŭulo | Oto la 3-a | |
Sekvanto | Konrado la 2-a | |
Duko de Bavario  | ||
Henriko la 4-a | ||
Regado | 995–1004 | |
Antaŭulo | Henriko "la Kverelanto" | |
Sekvanto | Henriko la 5-a | |
2-a fojo | ||
Regado | 1009–1017 | |
Antaŭulo | Henriko la 5-a | |
Sekvanto | Henriko la 5-a | |
Reĝo de Italio  | ||
Regado | 1004–1024 | |
Antaŭulo | Arduino de Ivreo | |
Sekvanto | Konrado la 2-a | |
Sanktulo | ||
Kanonizo | 1146 de Eŭgeno la 3-a | |
Festotago | 13-a de julio | |
[#] | Fonto: Vikidatumoj | |
Henriko la 2-a konata ankaŭ kiel Henriko la 2-a "de Germanio" (6-a de majo 973 – 13-a de julio 1024), estis reĝo germania kaj imperiestro de la Sankta Romia Imperio, la lasta el la liudolfida dinastio ("Otto-idoj"). Henriko kaj lia edzino Kunigunda estas konsiderataj Sanktuloj de la Katolika Eklezio.
Li estis frato de la
beata Gizela de Bavario,
kaj filo de Henriko la Kverelanto, duko de Bavario. Ĉar lia patro insurekciis kontraŭ la antaŭaj imperiestroj, li devis ekziliĝi junaĝe. Li sukcedis sian patron en la duklando de Bavario en 995 kiel Henriko la 4-a.
En 1002 Arduino de Ivreo estis proklamita reĝo de Italio en Pavio nur unu monaton post la morto de Oto la 3-a, imperiestro de la Sankta Romia Imperio, kaj tiele la revo de imperio kaj romia kaj ĝermana disfalas. Italio volas sendependon kaj nomumas sian propran monarkon. La sukcedonto de Oto la 3-a, nome ties kuzo Henriko de Bavario, Henriko la 2-a, veturas al Romo post du jaroj por ekposedi la kronon de Italio, kiu laŭleĝe korespondas al li.
