Posts

Showing posts from April 16, 2019

Televisión Española

Image
Nuna logoo de Televisión Española Televisión Española TVE (esperante "Hispana Televido") estas la nacia ŝtata publika serva televido en Hispanio. La agadoj de TVE antaŭe estis financitaj per kombinaĵo de anoncenspezo kaj subvencioj de la nacia registaro, sed ekde januaro 2010 ĝi estas apogita nur per subvencioj. TVE apartenas al la entrepreno RTVE kiu havas tutan respondecon por nacia publika serva radio kaj televido sub parlament-elelektita administra direktoro kiu, same kiel respondeca al Estraro de Direktoroj, raportas al la partia komisiono de la nacia parlamento, kiel zorgantoj de la Publika Radio kaj Televido. TVE komencis dissendi la 28-an de oktobro 1956 per UHF. Dua UHF kanalo estis aldonita la 15-an de novembro 1966, unue konata kiel la UHF-kanalo, dum la origina UHF-kanalo estis simple konata kiel TVE aŭ la Unua kanalo. Poste, en la 80-aj jaroj ili estis renomitaj kiel TVE kaj TVE estis movita al la UHF-frekvenco. Poste ili estus konataj kiel La Primera

Tago de la Galega Beletro

Image
Rosalía de Castro, omaĝita en 1963 La Tago de la Galega Beletro ( Día das Letras Galegas en la galega) estas festotago kreita en 1963 de la Reĝa Galega Akademio por omaĝi verkistojn en la galega kaj samtempe festi tiun lingvon. Ĉiujare oni dediĉas ĝin al nova verkisto, elektita de la Akademio. La omaĝato havu gravan verkaron en la galega, ricevu la apogon de almenaŭ tri membroj de la Akademio kaj estu mortinta minimume dek jarojn. Nur en 1998 oni escepte dediĉis la tagon al tri personoj, nome la mezepokaj menestreloj Johan de Cangas, Martin Codax kaj Meendinho. La festotago estas la 17a de majo ĉar tiutage en 1883 oni unue eldonis en Vigo la libron Cantares gallegos ( Galegaj kantoj ) de Rosalía de Castro, rigardata la fondo-verko de la Renaskiĝo de la galega kiel literatura kaj kultura lingvo. La Tago de la Galega Beletro estas oficiala festotago en la aŭtonoma komunumo Galegio. Hispanlingvaj ĵurnaloj aperigas siajn kovrilojn en la galega (nur la kovrilojn) kaj oni kuti

Roberto Vidal Bolaño: Malsamoj inter versioj

Image
Vidal Bolaño. Roberto Vidal Bolaño [roberto bidal' bolanjo] (naskiĝis en Santiago-de-Kompostelo la 31an de julio 1950 kaj mortis la 11an de septembro 2002 samloke) estis galega verkisto kaj teatra aktoro. En 2013 oni dediĉis al li la Tagon de la Galega Beletro [1] . Enhavo 1 Vivo 2 Verkoj 2.1 Teatraĵoj 2.2 Eseo 3 Notoj 4 Vidu ankaŭ 5 Eksteraj ligiloj Vivo | Prezentaĵo de ludo de Bailadela da morte ditosa en Ribeira. Post sia laboro kiel komizo kaj oficisto, li studis en vespera mezlernejo ĉar li celis enskribiĝi en la Oficiala Kinolernejo de Madrido. Tamen la lernejo malaperis en 1975 kaj liaj deziroj ne povis realiĝi. Li kontaktis la kulturan asocion O Galo kaj la kinogrupon Lupa, fonditan de Euloxio Ruibal, kaj de iliaj membroj naskiĝis la trupo Obradoiro. Tiu malaperis ĉar Roberto devis militservi en Melilo. En 1974 li fondis la trupon Antroido kune kun Laura Ponte Santasmarinas, galega aktorino naskiĝinta en Bonaero. Kun

Antologio de brazilaj rakontoj

Image
Antologio de Brazilaj Rakontoj Aŭtoro diversaj Eldonjaro 1953 Urbo Rio-de-Ĵanejro Eldoninto Brazila Esperanto-Ligo Paĝoj 312 v   •   d   •   r Antologio de Brazilaj Rakontoj estas antologio elektitaj de la Brazila Beletristika Akademio kaj eldonita de la Brazila Esperanto-Ligo en julio 1953 kaj kunmetita el 33 rakontoj de 33 malsamaj aŭtoroj, esperantigitaj de 33 tradukintoj. Bibliografiaj informoj: Brazila Beletristika Akademio (red.): Antologio de brazilaj rakontoj , Rio-de-Ĵanejro: Brazila Esperanto-Ligo, 1953. Komposto, presado: Gráfica Olímpica Editora. Formato: 14 x 19 cm, 312 paĝoj, broŝuro, kolora kovrilo. - Noto: Antologio kunmetita el 33 rakontoj, fare de 33 geaŭtoroj, esperantigita de 33 getradukintoj. Enhavas prezenton de BEL, antaŭparolon de Barbosa Lima Sobrinho, tiama prezidanto de la Brazila Beletristika Akademio, kaj mallongan bibliografion de la aŭtoroj. La libro estas sen ilustraĵoj; la kvara (malantaŭa) kov

First console to have temporary backward compatibility

Image
1 The first five generations of game consoles typically had no backward compatibility. New console, new hardware design, new games. (An exception was the Atari 7800, which as far as I know was the first console to have backward compatibility. Conjecture: this was because it was released in the aftermath of Atari's dramatic fall from leading position, creating a very strong incentive to try to recapture what they had.) The PlayStation 2 famously had backward compatibility, essentially by incorporating a PS1 onto a chip (and of course taking advantage of the ability of a DVD drive to read CDs). But subsequent consoles such as the PlayStation 3 and Nintendo Wii began a strange pattern: initial backward compatibility subsequently dropped in a cost-reduced model. I can understand the desire to reduce cost by cut