Gfyuki

Ĉi tiu artikolo temas pri kemia elemento. Por aliaj signifoj vidu la paĝon Uranio (muzo).

Nd ↑ U ↓ Uqb Protaktinio ← Uranio → Neptunio • [86Rn ]5f36d17s2 238 U 92 • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
Ĝeneralaj informoj
Nomo (latine), simbolo, numero	Uranio, U , 92
CAS-numero	7440-61-1
Loko en Perioda tabelo	3 grupo, 7 periodo, bloko f
Karakteriza grupo	aktinoido
Pezono en terkrusto	0,0003 %
Nombro de naturaj izotopoj	3
Aspekto	hela grizo
Disko de uranio iomete radioaktiva
Atomaj ecoj
Relativa atompezo	238,0289 amu
Atomradiuso	138,5 pm (α- uranio)
Kovalenta radiuso	142 pm
radiuso de van der Waals	186 pm
Elektrona konfiguracio	[86Rn]5f36d17s2
Elektronoj en ĉiu energia ŝelo	2, 8, 18, 32, 21,9,2
Oksidiĝaj nombroj	6, 5, 4, 3
Fizikaj ecoj
Materia stato	solida
Kristala strukturo	romba kristalsistemo (α) aŭ tetragona kristalsistemo (β) aŭ centrita kuba kristalsistemo (γ)
Denso	19,1 g/cm3 (20 oC)
Malmoleco	2,5-3 (Mohs-skalo)
Magneta konduto	forte paramagneta (magneta impresemeco χm{displaystyle chi _{m}} = 4,1 · 10−4)
Degelpunkto	1132,2 °C (1405,3 K)
Bolpunkto	4131 °C (4404 K)
Unumola volumeno	12,49 · 10−6 m3/mol
Degeliga varmo	9,14 kJ/mol
Boliga varmo	417,1 kJ/mol
Premo de satura vaporo	100 Pa (2859 K)
Rapido de sono	3155 m/s (20 oC)
Specifa varmokapacito	117 J/(kg.K) (20 oC)
Elektra konduktivo	3,57 · 106S/m
Elektra rezistivo	0,28 · 10−6 (V/A).m (0 oC)
Termika konduktivo	27,6 W/(m.K) (ĉ. 300 K)
Diversaj
Redoksa potencialo	-1,798 V (U3+ + 3 e− →U)
Elektronegativeco	1,38 (Pauling-skalo)
Jonigaj energioj	1-a 597,6 kJ/mol 2-a 1420 kJ/mol 3-a 1236 kJ/mol
Plej stabilaj izotopoj
Izotopo Naturapero Duoniĝa tempo: t1/2 Radioaktiveco de disfalo Energio de disfalo MeV Produkto de radioaktiva disfalo 232U {sin.} 68,9 jaro α 5,414 228Th 233U {sin.} 159 200  jaro α 4,909 229Th 234U 0,006 % 245 500  jaro α 4,859 230Th 235U 0,72 % 7,038·108  jaro α spon. 4,679 231Th 236U {sin.} 2,342·107  jaro α spon. 4,572 232Th 237U {sin.} 6,75 tago β− 0,519 237Np 238U 99,275 % 4,468·109  jaro α 4,270 234Th
Se ne estas indikite alie, estas uzitaj unuoj de SI kaj SVP.

Uranio estas kemia elemento en la perioda tabelo kiu havas la simbolon U kaj la atomnumeron 92. Ĝi estas metalo kaj la kvara elemento en la aktinoida serio. Uranio estas peza, arĝent-blanka, kaj nature ete-radioaktiva elemento. Ĝia izotopo Uranio-235 estas uzata kiel brulaĵo por nukleaj reaktoroj.

Kvankam uranio ne havas stabilajn izotopojn,
ĝi ekzistas nature sur la tero.
Ĝiaj du plej stabilaj izotopoj havas
duoniĝtempon de resp. preskaŭ aŭ pli ol unu miliardo da jaroj:

• 
  ²³⁵U: 7,038 · 10⁸ jaroj


• 
  ²³⁸U: 4,468 · 10⁹ jaroj

Tial inter la pezaj elementoj surteraj,
iam produktitajn de supernovao,
ankoraŭ restas multe da uranio.
Uranio estas trovata ĉiam en erco de plumbo,
elemento al kiu transformiĝis ĝia pliparto.

Urania metalo ekzistas laŭ tri alotropaj formoj^[1]:

• α (ortoromba), stabila ĝis 660 °C;


• β (tetragona), stabila de 660 °C ĝis 760 °C;


• γ (korpocentrita kuba) de 760 °C ĝis fandopunkto — ĝi estas la plej etendebla kaj plasteca stato.

Uranio malbone konduktas elektajn ŝargojn, sed iĝas superkonduktiva materialo je 0,2 kelvino kiel krita temperaturo)^[2] (proksimume de absoluta nulpunkto).

Historio |

Uranio estis malkovrita, en 1789, de la prusa kemiisto Martin Heinrich Klaproth, kiu ekzamenis pecon de roko. Tiu roko estis uraninito (ĉefe UO₂), uranio-erco. Klaproth donis la nomon de uranium aŭ uranit al la komponaĵo, kiun li agnoskis, reference al la malkovro de la planedo Urano fare de William Herschel, 8 jarojn antaŭe (1781).

Nur en 1841, la franca kemiisto Eugène-Melchior Péligot establis, ke la uranit estis formita de du atomoj de oksigeno kaj metalo, kiun li izolis kaj nomis uranium, esperante uranio.

Tokseco |

Uranio, pro sia disfala vico, kreas danĝeran gason, la radono; ĉi tiu estas tre radioaktiva kun maldaŭra duoniĝa tempo, tial ĝi kreas radioaktivajn partiklojn, kiuj fiksiĝas en la pulmoj.

La ekspluatado de uranio kaŭzas mediajn poluojn, ĉar ĝi estas ne nur radioaktiva sed ankaŭ venena, pro tio indiĝenoj en Kanado, Niĝero kaj Aŭstralio protestas.

Minaj laboristoj malsaniĝas pro kancero pli ol aliaj. Suplementa risko de pulma kancero rilatante al navahaj ministoj estis, ekzemple, registrita kaj ligita al ilia laboro^[3]. La Radiation Exposure Compensation Act, lego de 1990, postulis monon da $100,000 kiel "kompatopagon" favore al ministoj de uranio diagnozitaj viktimoj de kancero aŭ aliaj spiraj malsanoj ^[4].

Aplikoj |

Ĉar uranio havas grandan specifan mason (pli ol 19 g/cm³),
ĝi estas milite uzata por kirasoj kaj por kugloj.
Por tio oni uzas malriĉigitan uranion,
kiu konsistas preskaŭ nur el la izotopo ²³⁸U.
Ĉar eĉ tiu plej stabila izotopo estas radioaktiva,
urania municio povas veneni batalejojn kaj la homojn tie loĝantajn – pro la polvo.
Tio okazis ekz-e en la du Irakaj Militoj de la usonaj prezidentoj Bush "la pli maljuna" (en 1991) kaj "la pli juna" (en 2003).

Komponaĵoj |

• Kalia duuraniato


• Kalia uraniato

Vidu ankaŭ |

• Riĉigita uranio

Referencoj |