Le Faou
| Le Faou | ||
| Komunumo | ||
 Lignostrukturaj domoj en la ĉefa strato | ||
| ||
Oficiala nomo: Le Faou | ||
| Ŝtato |  Francio | |
|---|---|---|
Regiono | Bretonio | |
Departemento | Finistère | |
Arondismento | Châteaulin | |
Kantono | Le Faou (ĉefurbo) | |
| Interkomunumo | Komunumoj de la mara Aulne | |
| Historia regiono | Bretona duklando | |
| Situo | Le Faou | |
| - koordinatoj | 48°17′36″N 04°10′39″U / 48.29333°N, 4.1775°U / 48.29333; -4.1775 (Le Faou) | |
| Plej alta punkto | ||
| - alteco | 151 m s. m. | |
| Plej malalta punkto | ||
| - alteco | 3 m s. m. | |
| Areo | 11,85 km² (1 185 ha) | |
| Loĝantaro | 1 759 (2009) [1] | |
| Denseco | 148,44 loĝ./km² | |
| Dato | 2008-2014 | |
| Urbestro | Pierre Engelibert | |
| Horzono | MET (UTC+1) | |
| - somera tempo | MET (UTC+2) | |
| Poŝtkodo | 29590 | |
| INSEE | 29053 | |
  Situo kadre de Francio | ||
 Situo kadre de Finistère | ||
 Vikimedia Komunejo: Le Faou | ||
Retpaĝo: Oficiala retpaĝejo | ||
Le Faou' prononciĝas le fu : la vorto "faou" prononciĝas "fu" por ĉiuj loknomoj (Le Faou, Chateauneuf-du-Faou, Plonevez-du-Faou, rivero de Le Faou) kaj "fa-u" por ĉiuj personnomoj (Faou, Le Faou), sufiĉe multaj en la regiono.
Le Faou estas franca komunumo, situanta en la departemento Finistère kaj en la regiono Bretonio en Francio.
Le Faou estas membro kaj sidejo de la regiona natura parko de Armoriko.
Ĝi estas komunumo kun la labelo "unu el la plej belaj vilaĝoj de Francio", atribuata de sendependa asocio por la promocio de la turismaj avantaĝoj de la francaj urbetoj riĉaj je kvalita heredaĵo.
Enhavo
1 Etimologio kaj originoj
2 Geografio
2.1 Rimarkinda loko kaj privilegia situo
2.2 La rivero de Le Faou
3 Historio
3.1 Antikveco
3.2 Mezepoko
3.2.1 Sankta Genole kaj ties disĉiploj, el kiuj sankta Jaoua
3.2.2 La frua mezepoko
3.2.3 La vizito de Napoleono la Tria
3.2.4 Priskribo de Le Faou meze de la 19-a jc
3.2.5 Priskriboj de Le Faou fine de la 19-a jc
4 Ĝemeliĝoj
5 Lokoj kaj monumentoj
6 Notoj kaj referencoj
7 Vidu ankaŭ
7.1 Bibliografio
7.2 Eksteraj ligiloj
7.3 Internaj ligiloj
Etimologio kaj originoj |
Le Faou venas de la bretonlingva vorto « faou » (fago) aŭ de « pou, pagus » (lando) kaj troveblas estas la sekvantaj nomoj : Le Fou en 1173, Fagus en 1225[2].
Le Faou devenas de divido de la malnova paroĥo de praa Armoriko Hanvec, kiu estis dividita en subparoĥoj nomataj "trève", tiu de Hanvec kaj tiu de Rosnoën, de kiu Le Faou dependis ĝis en 1803[3]. La komunumo Rumengol estis aldonita al Le Faou en 1970.
Geografio |
Urboj de la duoninsulo de Crozon
Rimarkinda loko kaj privilegia situo |
Le Faou : panorama vido de la vojo Rosnoën-Quimerc'h
Le Faou situas funde de rio en la rodo de Brest, sur la "Rivero de Le Faou", fronte al Landévennec kaj je la kruciĝo de la vojoj RN 165 (E 60) kaj D 42, je 14-metra alteco.
La plej proksimaj grandaj urboj estas Plougastel-Daoulas je 16 km, Brest je 31 km, Quimper je 42 km, Crozon je 28 km.
Ĉiutempe, Le Faou situis sur la vojo, komence romia vojo poste reĝa vojo, Quimper-Brest, kiu historie iris tra Quéménéven, Châteaulin, Saint-Ségal, Le Faou, Irvillac, Saint-Urbain, Landerneau, Saint-Divy kaj Guipavas[4]. La romia vojo iranta de Vorgium (Carhaix al la pinto de Dinan en la duoninsulo de Crozon, tra Brasparts, evitis Le Faou, iranta tra Rosnoën, la rivero Aulne estis transirebla per pramo en Térénez. Tiu kruciĝeja rolo klarigas la artmetian kaj komercan tradicion de la urbeto, kiu kontrastas kun la ĉirkaŭaj kamparaj vilaĝoj, eĉ laŭ la tradiciaj kostumoj[5] surmetataj de ĝiaj loĝantoj. La kaŝtana koloro de la virkostumoj klarigas la esprimon pays rouzic donatan al la regiono de Le Faou, inkluzivanta Argol, Châteaulin, Dinéault, Gouézec, Landévennec, Le Faou, Lopérec, Pont-de-Buis-lès-Quimerc'h, Port-Launay, Rosnoën, Saint-Coulitz, Saint-Rivoal, Saint-Ségal kaj Trégarvan[6].
stabmapo de la regiono de Le Faou
Geometrie, Le Faou estas la centra loko de la departemento Finistère. En 1970, la malnova komunumo Rumengol estis integrita en Le Faou. Tamen la komunumo restas je modesta surfaco : 11,85 km2. Ĝi estas la ĉefurbo de la kantono de Le Faou.
La rivero de Le Faou |
La rivero de Le Faou je malalta tajdo
La "Rivero de Le Faou" (aŭ bretonlingve Ster Goz) estas malgranda rivero (nomata la Coatalan en sia supra parto), kiu fontas apud la domgrupo Labon en Quimerc'h, trairas la arbaron de Cranou kaj enfluas en la rodo de Brest tra rio larĝa je 500 ĝis 1 000 metroj. Ĝi longas je proksimume 17 kilometroj. Je malalta tajdo, oni povas konsideri ĝin kiel alfluanto de la rivero Aulne, tiel estis konstante en la pasinteco kiam la marnivelo estis pli malalta je pluraj dekoj da metroj dum la lastaj grandaj kvarternaraj glaciepokoj de Riss kaj de Wurm.
La "Rivero de Le Faou" je malalta tajdo : rio
Le Faou kaj la buŝo de la "Rivero de Le Faou" je malalta tajdo
Le Faou : la Rivero de Le Faou (vido alsupren de la ponto)
Le Faou : la Rivero de Le Faou (vido malsupren al la buŝo de la ponto kaj la kajo de la haveno)
Historio |
La ponardo de Le Faou
Antikveco |
Ponardo « feraj klingo kaj tranĉiltigo, bronzaj ingo kaj tenilo, altreliefe ornamitaj » estis trovita apud Le Faou. Ĝi troviĝas en la nacia arkeologia muzeo de Saint-Germain-en-Laye. Atribuita unue al la romianoj, temas verŝajne pri kelta bretona ponardo[7].
Mezepoko |
Sankta Genole kaj ties disĉiploj, el kiuj sankta Jaoua |
Laŭ la ĉartaro de Landévennec, en ĉ. 490, sankta Genole ŝajnas estis albordiĝinta kun ties disĉiploj apud Landévennec por fondi tie abatejon. Laŭ legendo, li unue vivis sur la insulo Tibidy. Poste iuj el liaj kompanoj kiaj sankta Ethbin, sankta Balay (aŭ Walay) kaj sankta Marteno (ne konfuziĝu kun Marteno de Tours) deiris kun lia permeso « por vivi solece en Ploërmellac apud Le Faou kaj ke antaŭ ilia procesio, ili estis senjoroj de Rosmeur kaj de Rosmadeuc »[8].
La legendo[9] diras ke senjoro de Le Faou, ankoraŭ pagano, dufoje krimis en la preĝejo de Daoulas :
La frua mezepoko |
Eskorto de la imperiaj moŝtoj inter Landerneau kaj Le Faou (nekonata aŭtoro)
La vizito de Napoleono la Tria |
Le Faou en 1844 (desegnaĵo)
Kadre de sia vojaĝo en Bretonio, Napoleono la Tria, venanta de Landerneau kaj iranta al Quimper, haltis dum iom da tempo en Le Faou en la 12-a de aŭgusto 1858.
Le Faou en 1857 (foto de Charles Paul Furne)
Priskribo de Le Faou meze de la 19-a jc |
Viro de Le Faou en ĉ. 1850 (pentraĵo de Louis Caradec)
Priskriboj de Le Faou fine de la 19-a jc |
Malnovaj domoj de Le Faou en 1903
Pomkomercistinoj en Le Faou en 1903
Ĝemeliĝoj |
Modbury en Unuiĝinta Reĝlando
Lokoj kaj monumentoj |
Notoj kaj referencoj |
↑ oficialaj datumoj de 2008 sur la retpaĝejo de Insee
↑ InfoBretagne.com
↑ InfoBretagne.com
↑ René Kerviler, france Étude critique sur la géographie de la presqu'île armoricaine au commencement et à la fin de l'occupation romaine, 1874, legebla de Gallica
↑ Site du cercle celtique Bro ar Ster goz du Faou ; Ibid.
↑ Retpaĝejo de la kelta klubo Bro ar Ster goz du Faou
↑ Paul Couissin, Revue archéologique, Julio 1924, legebla de Gallica
↑ Dom Gui-Alexis Lobineau, france Les vies des saints de Bretagne et des personnes d'une éminente piété qui ont vécu dans la même province, avec une addition à l'Histoire de Bretagne, 1725, legebla de Gallica
↑ Hippolyte Violeau, france La maison du cap, eksterlanda revuo pri literaturo, sciencoj kaj artoj, 1848, legebla de Gallica
Vidu ankaŭ |
Bibliografio |
- Christel Douard, Erwan Le Bris du Rest, Catherine Toscer-Vogel, france Entre mer et fleuve, Le Faou et son canton ; Asocio por la inventaro de Bretonio, kol. Images du Patrimoine, Rennes, 1998.
Eksteraj ligiloj |
- Oficiala retpaĝejo de la urbodomo
- Inventaro de la heredaĵo
- Retkamerao : Vidu la renovigon de la sonorilturo de Le Faou
Internaj ligiloj |
- Komunumoj de Finistère
- Pardonprocesio de Rumengol
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
