Mieszkowice
Mieszkowice | |||
|
| ||
| Flago | Blazono | ||
| |||
Genitivo de la nomo | Mieszkowic | ||
Provinco | Okcidenta Pomerio | ||
Distrikto | Distrikto Gryfiński | ||
Komunumo | Komunumo Mieszkowice | ||
Speco de komunumo | Urbo-kampa | ||
Fondita en | 8-a jarcento | ||
Urborajtoj | 1297 | ||
Koordinatoj | 52° 47′ N, 14° 29′ O52.78333333333314.483333333333Koordinatoj: 52° 47′ N, 14° 29′ O | ||
Areo | 4,73 km² | ||
Loĝantaro | 3581 (en 2004) | ||
Loĝdenso | 757,1 loĝ./km² | ||
Poŝtkodo | 74-505 | ||
Telefona antaŭkodo | 91 | ||
Aŭtokodo | ZGR | ||
TERYT | 4324306054 | ||
Estro | Piotr Szymkiewicz | ||
Titolo de estro | Urbestro | ||
Adreso de estraro | Szopena 1 | ||
Retpoŝto de estraro | burmistrz@mieszkowice.pl | ||
Poŝtkodo de estraro | 74-505 | ||
Telefono de estraro | 91 414-50-46 | ||
Fakso de estraro | 91 414-52-76 | ||
Poŝto de estraro | gmina@mieszkowice.pl | ||
Ĝemelaj urboj | (Germanio) Wriezen | ||
Komunuma retejo | http://www.mieszkowice.pl | ||
Mieszkowice (kaŝube: Berwôłd, dum historio estis diversaj nomoj: 1295 Berenvalde, 1298 Berwalde, 1317 Berenwolde, 1319 Bernwald, 1325 Bernwolde, 1338 Bernwalde, 1348 Bernwoldt, 1350 Berenwaldt, 1371 Berinwalde, 1625 Bernwalde, 1630 Berwalde, Berwalt, Bärwalde, germane: Bärwalde in der Neumark) estas urbo en Okcidenta Pomerio en Pollando. Ĝi apartenas al komunumo Mieszkowice en distrikto Gryfiński.
La monumento de Mjeŝko la 1-a sur la urboplaco de Mieszkowice
La preĝejo de la Transfiguriĝo de la Sinjoro en Mieszkowice
La defendmuroj el la 13a kaj 14a jc kun la Pulvo-turo el la 15a jc
La disvastigado de neolitiko en Eŭropo (verdkolore tra la Balkanio, blukolore tra la Mediteraneo)
Enhavo
1 Historio
1.1 Historio de la ĉirkaŭaĵo de Mieszkowice en antikveco
1.2 Historio de Mieszkowice en la Mezepoko
1.3 Historio de Mieszkowice de la 16a jc ĝis la 19a jc
1.4 Historio de Mieszkowice dum la 20a jc
1.5 Bibliografio
Historio |
Historio de la ĉirkaŭaĵo de Mieszkowice en antikveco |
La gentoj de okcident-slavoj, en la 9-a kaj 10-a jarcentoj
La gentoj en la 9-a kaj 10-a jarcentoj en la limoj de nuntempa Pollando
Supozata grandeco de la lando de la unua pola princo Mjeŝko la 1-a
Pollando dum la regado de Boleslavo la 3-a Kurbabuŝa
La duko de Grandpolio Vladislao la 3-a Laskonogi
La setlado en la ĉirkaŭaĵo de Mieszkowice komencis en la ŝtonepoko t.e. en la neolitiko (3000-1700 da jaroj a.K.) (vidu la apudan mapon), tion pruvas trovitaj pluraj ŝtonaj toporoj, tamen oni ne trovis ĝis nun la tombejojn de tiu epoko. El la bronza epoko spuroj (postsignoj) de la bruligejoj kaj plataj tomboj bruloferaj en la valo de la rivero Odro. Na początku XX wieku w
północnej części miasta, między Kurzycą a torami kolejowymi, znaleziono zestaw
ozdób kobiecych z około 1500 roku p.n.e., później również odkryto groby o
średnicy 1 metra z obramowaniami kamiennymi. W jednym z nich znajdowała się
czaszka kobieca z około 1600-1400 roku p.n.e. oraz przedmioty krzemienne do
połowu ryb. Rozkwit kultury materialnej na całym Pomorzu trwał do około 400
roku p.n.e. El la 8a-7a jc a.K. devenas la du konstantaj setlejoj, unu inter Kurzyca kaj la fervojo, kaj la dua inter la muroj kaj la lago.
Ili ambaŭ plenumis la komercajn rolojn (funkciojn), kaj ilia loĝantaro okupiĝis ĉefe pri agrikulturo kaj bredado, malpliofte pri fiŝado (fiŝkaptado) kaj ĉasado.
(la artikolo de esperantisto Mariusz Borysiewicz, doktoriĝ-kandidato el Pomeria Akademio en Slupsko / Słupsk)
Historio de Mieszkowice en la Mezepoko |
Dum la frua Mezepoko la tero en la forko (delto) de la rivero Odro kaj la malsupra rivero Warta vivis la aparta gento, probable iom ligita kun la lubuŝa gento. Na północy od osadnictwa grupy cedyńskiej oddzielały ją
puszcze mosińska i Smolnicka. La unua fazo de la konkerado de la regionoj ĉe la rivero Odro dum la jaroj 960-972 de unua pola duko Mjeŝko la 1-a, unue li konkeris la regionon de la posta kastelo de Cedynia kaj Kostrzyn ĉe Odro, sed en la jaro 1005 Pollando perdis Pomerion, do ankaŭ regadon super la tereno de la nuna urbo Mieszkowice. Komence de la 13a jc la terenok apartnis al la Duklando Pomerio, kiujn tamen konkeris la duko de Grandpolio Vladislao la 3-a Laskonogi, kaj poste posedis tion lia nepo Vladislao Odonic. W połowie XIII wieku ziemia mieszkowicka została zajęta przez margrabiów
brandenburskich, którzy rozpoczęli wkrótce intensywną akcję kolonizacyjną,
sprowadzając osadników niemieckich na tereny zamieszkane w większości przez
ludność słowiańską. Nadanie praw miejskich dokonało się pod koniec XIII wieku.
Jednak nie jest znana dokładna data. Miasto zostało wytyczone na planie
zbliżonym do prostokąta. Przez Mieszkowice biegł ważny szlak handlowy z Frankfurtu
nad Odrą przez Kostrzyn i Chojnę w kierunku Szczecina. La urbo iom fali ekonomie post la granda brulego kiu okazis en la jaro 1348 roku, sed post kelkjara krizo iom post iom ekkreskis la ekonomia disvolvo.
(la artikolo de esperantisto Mariusz Borysiewicz, doktoriĝ-kandidato el Pomeria Akademio en Slupsko / Słupsk)
Historio de Mieszkowice de la 16a jc ĝis la 19a jc |
Eŭropo dum la Tridekjara Milito
La periodo de la plej granda prospero okazis fine de la 15a jc kaj komence de la 16a jc.
Kolejne lata przyniosły osłabienie pozycji w następstwie niekorzystnych
zarządzeń administracyjnych (nakładanie na mieszczan świadczeń pieniężnych) i
klęsk żywiołowych (pożary w latach 1540 i 1558). La plej malbona periodo estis la Tridekjara milito (1618-1648). La urbo estis detruita kaj iom post iom malaperadis la loĝantoj (en la jaro 1628 restis nur 40 da loĝantoj). Proces
depopulacji został zahamowany dopiero po 1680 roku, a poprawę stanu
gospodarczego przynosiły rządy króla Frederiko Vilhelmo (Brandenburgio) Fryderyka Wilhelma I (1713-1740). W XIX
wieku miasto dalej się rozwijało. W 1876 roku poza miastem wybudowano dworzec
kolejowy, w związku z otworzeniem linii Szczecin-Kostrzyn. Miasto zaczęło
wychodzić poza średniowieczne granice. W latach 1870 i 1872 rozebrano obie
bramy w murach obronnych. Oni establigis novajn lernejojn kaj oni kmomencis eldonadi la lokan gazeton.
(la artikolo de esperantisto Mariusz Borysiewicz, doktoriĝ-kandidato el Pomeria Akademio en Slupsko / Słupsk)
Historio de Mieszkowice dum la 20a jc |
La urbodomo, tiel aspektas post la rekonstruo en la jaro 1805
Ĉirkaŭ la jaro 1900 oni establigis la brikfabrikon kaj laktejon, en la jaro 1905 oni ekkomencis la kostruon de la urba kanalaro kaj la gasprovizadon en la urbo. Ożywienie gospodarcze
nastąpiło po 1932 roku, gdy władze niemieckie przeznaczyły poważne kwoty na
pomoc dla podupadających prowincji wschodnich III Rzeszy. Od 1939 roku w
mieście stacjonowały wojska niemieckie. W czasie II wojny światowej w okolicy
miasta znajdowali się robotnicy przymusowi, wśród których najwięcej było
Polaków. Mieszkowice zostały zdobyte przez oddziały radzieckie 4 lutego 1945 roku.
W wyniku działań wojennych zniszczenia wyniosły około 30% zabudowy miasta.
Curzon-linio kaj ŝanĝoj de la teritorio de Pollando post la Dua Mondmilito
La trabfakmuraj domoj, la strato Sienkiewicza 54
La trabfakmuraj domoj
Od 30 kwietnia 1945 roku miasto było administrowane przez Polaków.
Post la fino de Dua Mondmilito la urbo eniris Pollandon laŭ la decido de la Potsdama konferenco kaj ankaŭ laŭ la decidoj de la konferenco komenciĝis la procedo de translokiĝo de la germana popolo kaj anstataŭigo de ili per poloj de la centra Pollando kaj de orienta Pollando de post la Curzon-linio (vidu la apudan mapon).
La postmilita disvolvo de la urbo estis ligita ĉefe kun agrikulturo, kaj iome kun la indistrio kaj metio.
(la artikolo de esperantisto Mariusz Borysiewicz, doktoriĝ-kandidato el Pomeria Akademio en Slupsko / Słupsk)
Bibliografio |
- Tadeusz Białecki, Z Dziejów Ziemi Chojeńskiej, Szczecin: Instytut Zachodniopomorski, 1969.
- Jerzy Marczewski, Kostrzyn nad Odrą. Dzieje dawne i nowe, Poznano: Instytut Zachodni, 1991.
- Edward Rymar, Studia i materiały z dziejów Nowej Marchii i Gorzowa: szkice historyczne, Gorzów Wielkopolski: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum i Pamiątek Przeszłości, 1999.
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom 1, Varsovio: Nakładem Władysława Walewskiego, 1880.
- Zbigniew Wielgosz, Pogranicze wielkopolsko-zachodnie we wczesnym średniowieczu: krajobraz naturalny
i struktury osadnicze, Poznano: Instytut Historii UAM, 2006.
- Beata Woźniak, Mieszkowice, Wołczkowo: Oficyna In Plus, 2003.
