Margraflando Brandenburgio
Margraflando Brandenburgio | ||||||||||
| Origina nomo | Mark Brandenburg | |||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Geografio
| ||||||||||
| Ĉefurbo: | komence burgo Brandenburg, ekde 1400 burgo Tangermünde, ekde 1415 Berlino | |||||||||
Loĝantaro | ||||||||||
Nacia konsisto: | germanoj | |||||||||
Lingvoj: | germana, la slavaj loĝantoj en unuaj generacioj ankoraŭ parolis okcidentslavajn lingvojn kiel la polaban aŭ la soraban; malplimulto en malgranda parto de la margraflanda teritorio daŭre parolas la malsuprasoraban | |||||||||
Religio: | komence katolikismo, ekde 1538 protestantismo (luteranismo) | |||||||||
Ŝtat-strukturo | ||||||||||
Ŝtat-strukturo: | monarĥio (margraflando kaj elektoprinclando), ekde 1618 en unio kun Prusio | |||||||||
Patrina lando: | ĝis 1806: Sankta Romia Imperio | |||||||||
| ||||||||||
La margraflando Brandenburgio (germane: Mark Brandenburg) estis historia teritorio en nordorienta Germanio, proksimume en la teritorio de la hodiaŭa Brandenburgio. Post antaŭaj jarcentoj de bataloj inter la germanlingvaj frankoj okcidente kaj lokaj okcidentslavaj triboj oriente, ĝi ekde proksimume la jaro 1157 estis margraflando (aŭ markio) de la germanlingva Sankta Romia Imperio.
La Margraflando Brandenburgio, kaj ĝia orienta parto nomata: Nova Markio
De 1618 ĝis 1701 ĝi estas en persona unio kun Prusio, nomata Brandenburgio-Prusio. Post 1701 la du teritorioj estis en praktiko unuigitaj en unu komunan ŝtaton "Prusio", kvankam formaljure la margraflando ankoraŭ estis memstara unuo; nur ĝi, ne la origine prusia parto apartenis al la Sankta Romia Imperio. La margrafo de Brandenburgio estis unu el sep princoj-elektistoj, kiuj nomumis la imperiestron de la Sankta Romia Imperio - la ora buleo de 1356 formale konfirmis tiun statuson, jam antaŭe praktikitan. Lige al tiu statuso, la regno ankaŭ nomatis elektoprinclando Brandenburgio, germanlingve Kurfürstentum Brandenburg.
En 1815 ĝi transformiĝis en la provincon Brandenburgio de la reĝlando Prusio.
Ĉefurbo de la regno estis komence burgo Brandenburg, ekde 1400 burgo Tangermünde, ekde 1415 Berlino. La regnestroj apartenis al la nobelaj dinastioj Askanier (1157–1320), Vitelsbaĥoj (1323–1373), luksemburga dinastio (1373–1415) kaj Hohencolernoj (1415–1815). Laŭ ordono de la regantoj, la margrafujanoj religie komence apartenis al romkatolikismo, sed kadre de la reformacio ekde la jaro 1538 al la protestantismo (luteranismo).
Frederiko Vilhelmo (1640-1688)
