La ministraro de ĉefministro Édouard Balladur oficis de la 29-a de marto 1993 ĝis la 16-a de majo 1995. Ĝi estis la lasta ministraro nomumita de la respublika prezidento François Mitterrand.
Tiun periodon oni kutime nomas dua kunestado (france: deuxième cohabitation), ĉar en la plenuma povo (ekzekutivo) kunestis maldekstra prezidento kaj dekstra ministraro -- ĉi-lasta ja devenas de la tiam ĵus balotita dekstra majoritato en la Nacia Asembleo.
Enhavo
1Origina konsisto laŭ la oficiala ordo
1.1Ŝtatministroj
1.2Ministroj
1.3Delegitaj ministroj
2Konsistaj rearanĝoj
2.1Rearanĝo la 19-an de julio 1994
2.2Rearanĝo la 17-an de oktobro 1994
2.3Rearanĝo la 12-an de novembro 1994
2.4Rearanĝo la 19-an de januaro 1995
3Vidu ankaŭ
Origina konsisto laŭ la oficiala ordo |
Nomumo de la ĉefministro publikiĝis en la Oficiala Gazeto de la Franca Respubliko la 30-a de marto 1993.
Nomumo de la ministraranoj publikiĝis en la Oficiala Gazeto de la Franca Respubliko la 31-a de marto 1993.
Ĉefministro: Édouard Balladur
Ŝtatministroj |
Ŝtatministrino, ministrino pri socialaj aferoj, sano kaj urbo: Simone Veil
Ŝtatministro, ministro pri interno kaj teritoria aranĝado: Charles Pasqua
Ŝtatministro, ministro pri justico: Pierre Méhaignerie
Ŝtatministro, ministro pri defendo: François Léotard
Ministroj |
Ministro pri eksterlandaj aferoj: Alain Juppé
Ministro pri nacia edukado: François Bayrou
Ministro pri ekonomio: Edmond Alphandéry
Ministro pri industrio, poŝtoj kaj telekomunikoj, kaj ekstera komerco: Gérard Longuet (ĝis la 14-a de oktobro 1994)
Ministro pri ekipado, transporto kaj turismo: Bernard Bosson
Ministro pri firmaoj kaj ekonomia evoluo, pri etfirmaoj kaj mezfirmaoj, pri komerco kaj metiistaro: Alain Madelin
Ministro pri laboro, dungado kaj profesia formado: Michel Giraud
Ministro pri kulturo kaj franclingvanaro: Jacques Toubon
Ministro pri buĝeto, parolisto de la ministraro: Nicolas Sarkozy
Ministro pri agrokulturo kaj fiŝkapto: Jean Puech
Ministro pri supera instruado kaj esplorado: François Fillon
Ministro pri medio: Michel Barnier
Ministro pri publika oficistaro: André Rossinot
Ministro pri loĝado: Hervé de Charette
Ministro pri kunlaboro: Michel Roussin (ĝis la 12-a de novembro 1994)
Ministro pri transmaraj departementoj kaj teritorioj: Dominique Perben
Ministrino pri junularo kaj sporto: Michèle Alliot-Marie
Ministro pri komuniko: Alain Carignon (ĝis la 19-a de julio 1994)
Ministro pri eksmilitistoj kaj militviktimoj: Philippe Mestre
Delegitaj ministroj |
Delegita ministro ĉe la ĉefministro, pri rilatoj kun Nacia Asembleo: Pascal Clément
Delegita ministro ĉe la ĉefministro, pri rilatoj kun Senato kaj pri patrujenrevenintoj: Roger Romani
Delegita ministro ĉe la ŝtatministrino, ministrino pri socialaj aferoj, sano kaj urbo, pri sano: Philippe Douste-Blazy
Delegita ministro ĉe la ŝtatministro, ministro pri interno kaj teritoria aranĝado, pri teritoria aranĝado kaj lokaj teritorioj: Daniel Hoeffel
Delegita ministrino ĉe la ministro pri eksterlandaj aferoj, pri humanhelpa agado kaj homaj rajtoj: Lucette Michaux-Chevry
Delegita ministro ĉe la ministro pri eksterlandaj aferoj, pri eŭropaj aferoj: Alain Lamassoure
Konsistaj rearanĝoj |
Rearanĝo la 19-an de julio 1994 |
Ministro pri komuniko: Nicolas Sarkozy (krom liaj aliaj oficoj, sekve al la eksiĝo de Alain Carignon)
Rearanĝo la 17-an de oktobro 1994 |
Ministro pri industrio, poŝtoj kaj telekomunikoj, kaj ekstera komerco: José Rossi (sekve al la eksiĝo de Gérard Longuet)
Rearanĝo la 12-an de novembro 1994 |
Ministro pri kunlaboro: Bernard Debré (sekve al la eksiĝo de Michel Roussin)
Rearanĝo la 19-an de januaro 1995 |
Parolisto de la ministraro: Philippe Douste-Blazy (krom liaj aliaj oficoj, sekve al la eksiĝo de Nicolas Sarkozy)
Komence de 1995 Nicolas Sarkozy eksiĝis de sia ofico parolisto (dum li konservis siajn ceterajn ministrecojn) por fariĝi la parolisto de Édouard Balladur, kandidato al la respublika prezidenteco.
Vidu ankaŭ |
Ministraroj de Francio
Ministraro de Pierre Bérégovoy
Ministraro de Édouard Balladur
Ministraro unua de Alain Juppé
v•d•r
ministroj de Francio laŭ fako
Ĉefministro • Dua ministro • Proparolanto • Ŝtatministro
0
$begingroup$
cv_split = StratifiedShuffleSplit(n_splits=10, test_size=0.3, random_state=0) # Performing cross-validation to estimate the performance of the models for idx, est in enumerate(estimator): cv_results = cross_validate(est[1](), x_value, y_value, cv=cv_split) I got following error from this code ValueError: The least populated class in y has only 1 member, which is too few. The minimum number of groups for any class cannot be less than 2. and my y_value looks like y_value = array([221900, 180000, 510000, ..., 360000, 400000, 325000]) I used this method before and y_value has the same shape as before.
python data-mining cross-validation
share
...
Franz Schubert Franz Schubert, pentrita en 1875 fare de Wilhelm August Rieder Bazaj informoj Naskiĝo 31-an de januaro 1797 ( 1797-01-31 ) en Himmelpfortgrund Morto 19-an de novembro 1828 ( 1828-11-19 ) (31-jara) en Vieno Ĝenroj Klasika muziko Profesio komponisto Aktivaj jaroj 1808-1828 v • d • r Franz SCHUBERT ([ˈfʁants ˈʃuːbɛɐ̯t], esperante Franz' Ŝuberto ; naskiĝis la 31-an de januaro 1797 je Himmelpfortgrund en Vieno, kiu nun estas parto de la 9-a viena distrikto Alsergrund, kaj mortis la 19-an de novembro 1828 en Vieno) estis aŭstra komponisto de klasika kaj fruromantisma muziko. Li komponis ĉirkaŭ 600 lidojn (germanaj kantoj) kaj estas nomata la "reĝo de lido". Enhavo 1 Vivo 1.1 Infaneco 1.2 Junaĝo 1.3 Zelis 1.4 Jaroj de maturiĝo kaj matureco 1.5 La lastaj jaroj 2 Postefiko kaj akceptado 3 Honoradoj 4 Verkoj 4.1 Eklezia muziko 4.2 Dram...
Prelog ankaŭ kroate, hungare Perlak estas urbo kaj samtempe municipo en Kroatio, en distrikto Medimurska . Preĝejo de Prelog Urbocentro de Prelog Areo: km² Aŭtokodo: ČK Loĝantaro: 7800 Poŝtkodo: 40323 Telefonprefikso: Situo | Prelog situas inter Mura kaj Dravo sur mildaj deklivoj, kiuj defendis la urbon kontraŭ la proksima Dravo. Tra Dravo estas ponto, ĉefvojoj kondukas al Ĉakovec kaj Hungario. Historio | En 896 hungaraj triboj okupis la regionon kaj fondis ŝtaton en 1000. La unua mencio devenis el 1264 pri la komunumo. Post la mezepoko la regiono apartenis al historia familio Zrínyi kaj iĝis fronto inter turkoj kaj aŭstroj-hungaroj-kroatoj. En 1671 la Habsburgoj mortpunis Petron Zrínyi, la loĝantaro plejparte forfuĝis pro la supozota venĝo. En la 18-a jarcento prosperis kaj iĝis la plej granda regiona komunumo, superanta eĉ Ĉakovec. La urbo estis laŭvoje de saloliverado, silkouzino funkciis ĝis 1848, en 1761 baroka katolika preĝejo omaĝe al S...
