Slatiňany estas pitoreska urbo trovebla 5 kilometrojn de distrikta urbo Chrudim en Regiono Pardubice en Ĉeĥio.
Enhavo
1Historio
2Memorindaĵoj de la urbo
3Kastelo
4Preĝejo de Sankta Marteno
5Ĉevalbredejo
Historio |
Mencio pri Slatiňany devenas el la jaro 1294, kiam ĉi tie, sur roko super la rivero Chrudimka (Ĥrudimka) staris nur ligna gotika fortikaĵo. Lia posedanto estis Francisko el Slatiňany (laŭ historiisto August Sedláček). Dum pluaj du jarcentoj la posedantoj ŝanĝiĝis, la loko estis kelkfoje forbruligita kaj en bataloj detruita. En la jaro 1497 estas la fortikaĵo kaj vilaĝo menciita kiel forlasita. En la jaro 1525 posedanto vendis la havaĵon al la dota urbo Chrudim. En la jaro 1575 ekestis surloke de la fortikaĵo renesanca kastelo. Ĉiuj kasteloj kaj bienegoj ofte ŝanĝis posedantojn. Same Slatiňany.
La plej rapide prosperis iama vilaĝo dum regado de nobela gento de Auersperg. Ekestas tie ĉi sukerfabriko (1859), produktejo de artefaritaj sterkaĵoj (1877), vapor-segejo kaj alkoholfarejo. Post malprospera farejo de segejoj ekestis produktejo de fajropumpiloj.
La gento de Auersperg posedis kastelon, kamparan terposedaĵon kaj ekonomiajn produktaĵojn ĝis la jaro 1938. La gento formortis laŭ patra linio en la jaro 1942. Tuta havaĵo estis konfiskita en la jaro 1945 laŭ dekretoj de prezidento. Statuton de urbo akiris Slatiňany en la jaro 1971.
Memorindaĵoj de la urbo |
Kastelo |
Antaŭ pli ol 600 jaroj jam konata kiel fortikaĵo. Ĝis la 18-a jarcento la kastelo havis pli ol 30 posedantojn. Estis nekredebla, kiel dum tiel mallongaj tempintervaloj pro bankroto, morto kaj konfiskado ŝanĝiĝis posedantoj. Nur nobela gento de Auersperg posedis ĝin dum pli ol 200 jaroj, kaj akiris meriton je prospero. La gento tamen formortis (1942) kaj la kastelo estis konfiskita laŭ postmilitaj dekretoj de prezidento Beneš.
De la jaro 1939 apartenas al la kastelo ĉevalbredejo de nigra kladruba ĉevalo kaj 16-hektara parko kun la plej nombra kolekto de ligno-kreskaĵoj. De la jaro 1950 estas en la kastelo, krom historiaj objektoj, unika hipologia muzeo. Eksponaĵoj, bildoj, iloj kaj aĵoj bidigas evoluon de ĉevalo sur la Tero, evoluo de bredado, uzo de ĉevalo en la vivo de la homo. De la jaro 2001 estas la kastelo nacia kultura monumentaĵo.
Preĝejo de Sankta Marteno |
Romkatolika preĝejo el la 14-a jarcento, rekonstruita en novogotika stilo en la jaro 1892.
Ĉevalbredejo |
De la jaro 1939 apartenas al la kastelo ĉevalbredejo de nigra kladruba ĉevalo La bredejon oni translokigis ĉi tien el Průhonice ĉe Prago. La ĉevalbredejo estas dividaĵo de Ŝtata ĉevalbredejo Kladruby nad Labem.
Usona ponta tanko M60A1 Ponta tanko estas, simile kiel kirasita savveturilo, inter specialaj kirasitaj transportiloj. Kiel pontaj tankoj eblas konsideri ĉiujn memmovigaj rimedoj ebligantaj superi obstaklojn ĝis larĝeco 24 metroj rekte en spaco de bataloperacoj. Ties ĉefa tasko estas ebligi al la propraj taĉmentoj daŭrigi en rapida antaŭenirado sen senbezona reteniĝo. El tio pli-malpli rezultas taktikaj-teknikaj postuloj, kiujn ili devas plenumi. Precipe temas pri kapablo operacii komune kun unue-sinsekvaj taĉmentoj kaj transpontigi obstaklojn dum kelke da minutoj. This page is only for reference, If you need detailed information, please check here
Ĉi tiu artikolo temas pri mitologio. Por aliaj signifoj vidu la paĝon Tantalo (apartigilo) . Tantalo , laŭ Gioacchino Assereto. Laŭ la helena mitologio, Tantalo (el la greka Τάνταλος , ŝancelanta aŭ tre malfeliĉa ) estis filo de Zeŭso kaj la oceanidino Pluto, laŭ la plej divastigata versio. Li estis reĝo de Frigio [1] aŭ de la monto Sipilo, en Lidio (Malgrandazio) [2] kaj post sia morto li suferis eternan torturadon ĉe la Tartaro, la plej profunda parto de Hadeso, rezervita por la plej perversaj homoj. Tamen, kelkaj rakontoj asertas ke li estis reĝo de Argo aŭ de Korinto [3] , aŭ ke li migris norden el la monto Sipilo por akiri la tronon de Paflagonio, el kie Ilo forpelis lin pro tio, ke Tantalo forkaptis kaj seksperfortis lian fraton Ganimedon [4] , kaj tiel ofendis la diojn. Verŝajne li ankaŭ regis urbon en okcidenta Anatolio, kiun oni nomis Tantalis [5] pro li, aŭ Sipilo , pro la monto sur kies flanko ankoraŭ staras ĝiaj ruinaĵoj [6] . Laŭ la geografiisto Strabo,...
Erzsébet Schaár Memportreto de Erzsébet Schaár en Pécs Personaj informoj Naskiĝo 27-an de julio 1908 ( 1908-07-27 ) en Budafok Morto 29-an de aŭgusto 1975 ( 1975-08-29 ) (67-jara) en Budapeŝto Ŝtataneco Hungario Profesio skulptisto Familianoj Edz(in)o Tibor Vilt v • d • r Erzsébet Schaár [erĵEbet ŝAr], laŭ hungarlingve kutima sinsekvo Schaár Erzsébet estis hungara skulptisto. Ŝia edzo estis Tibor Vilt. Déryné Széppataki Róza en Miskolc fare de Erzsébet Schaár Erzsébet Schaár [1] naskiĝis la 27-an de julio 1908 en Budafok, ŝi mortis la 29-an de aŭgusto 1975 en Budapeŝto. Enhavo 1 Biografio 2 Elektitaj solaj ekspozicioj 3 Elektitaj kolektivaj ekspozicioj 4 Elektitaj skulptaĵoj 5 Elektitaj disĉiploj 6 Fontoj 7 Referencoj Biografio | Erzsébet Schaár studis en Industriarta Lernejo, poste en Reĝa Belarta Altlernejo (1924-1926). Ŝia ĉefinstruisto estis Zsig...