Krišovská Liesková situas en la plej griza distrikto
Enhavo
1Bazaj informoj
2Situo
3Historio
3.1Mokcsa (mokĉa)
3.2Kerész (kerEs)
3.3Ungmogyorós (ungmodjorOŝ)
3.4Unuiĝoj
4Famuloj
5Eksteraj ligiloj
Bazaj informoj |
Krišovská Liesková, hungare Mokcsamogyorós estas malgranda triopa vilaĝo en Slovakio, en Regiono Košice, en Distrikto Michalovce. La hungaroj uzas ankaŭ la tro longan formon Mokcsakerészmogyorós.
Areo: 16 km²
Alto super la marnivelo: 115 m
Loĝantaro: 870
Poŝtkodo: 079 01
Aŭtokodo: MI
Telefonprefikso: 56
Situo |
Krišovská Liesková situas sur ebenaĵo, laŭ maldekstra bordo de Uĵ, fine de 2 tre mallongaj sakovojoj, laŭ fervojo Michalovce-Veľké Kapušany. La lasta troviĝas 5 km-ojn.
Historio |
En la frua historio 3 apudaj vilaĝoj formiĝis:
Mokcsa (mokĉa) |
La unua mencio pri Mokcsa devenis de 1330 en formo "Mokcha". En 1910 loĝis en Mokcsa 207 da homoj, (205 hungaroj, po 1 slovako kaj cigano). La slovaka nomo estas Mokča.
Kerész (kerEs) |
La unua mencio pri Kerész devenis el la 14-a jarcento en formoj "Kerez" kaj "Keris". En 1910 loĝis en Kerész 217 da homoj, (214 hungaroj, 3 slovakoj). La slovaka nomo estas Krišov.
Ungmogyorós (ungmodjorOŝ) |
La unua mencio pri Ungmogyorós devenis de 1375 en formo "Monyoros". En 1910 loĝis en Ungmogyorós 392 da homoj, (388 hungaroj, 3 slovakoj, 1 ruteno). La slovaka nomo estas Liesková.
Unuiĝoj |
En 1913 Mokcsa kaj Kerész unuiĝis sub nomo Mokcsakerész. Ĝis Traktato de Trianon ili apartenis al Hungara Reĝlando, al Ung, al distrikto de Nagykapos, poste al Ĉeĥoslovakio, fine ekde 1993 al Slovakio. Inter 1938-1944 la 3 (aŭ 2) vilaĝoj rehungariĝis. La unua Arbitracio de Vieno deklaris, ke tiuj komunumoj, kie la hungaroj vivas en majoritato, apartenu al Hungario. Post la 2-a mondmilito la hungaroj iĝis senrajtaj laŭ Dekretoj de Beneš. Krišovská Liesková naskiĝis en 1960 pro unuiĝo de la menciitaj vilaĝoj. En 2001 loĝis en Krišovská Liesková 845 da homoj, (664 hungaroj, 101 slovakoj, 29 ciganoj, 4 ukrainoj 1 ruteno) kaj hungarlingva bazlernejo funkcias.
Famuloj |
En la iama Mokcsa naskiĝis hungara episkopo András Mokcsay. Li estas ankaŭ nomportanto de Mokcsa.
En la iama Ungmogyorós naskiĝis hungara metalurgia inĝeniero Dániel Diószeghy.
Erzsébet Schaár Memportreto de Erzsébet Schaár en Pécs Personaj informoj Naskiĝo 27-an de julio 1908 ( 1908-07-27 ) en Budafok Morto 29-an de aŭgusto 1975 ( 1975-08-29 ) (67-jara) en Budapeŝto Ŝtataneco Hungario Profesio skulptisto Familianoj Edz(in)o Tibor Vilt v • d • r Erzsébet Schaár [erĵEbet ŝAr], laŭ hungarlingve kutima sinsekvo Schaár Erzsébet estis hungara skulptisto. Ŝia edzo estis Tibor Vilt. Déryné Széppataki Róza en Miskolc fare de Erzsébet Schaár Erzsébet Schaár [1] naskiĝis la 27-an de julio 1908 en Budafok, ŝi mortis la 29-an de aŭgusto 1975 en Budapeŝto. Enhavo 1 Biografio 2 Elektitaj solaj ekspozicioj 3 Elektitaj kolektivaj ekspozicioj 4 Elektitaj skulptaĵoj 5 Elektitaj disĉiploj 6 Fontoj 7 Referencoj Biografio | Erzsébet Schaár studis en Industriarta Lernejo, poste en Reĝa Belarta Altlernejo (1924-1926). Ŝia ĉefinstruisto estis Zsig
Usona ponta tanko M60A1 Ponta tanko estas, simile kiel kirasita savveturilo, inter specialaj kirasitaj transportiloj. Kiel pontaj tankoj eblas konsideri ĉiujn memmovigaj rimedoj ebligantaj superi obstaklojn ĝis larĝeco 24 metroj rekte en spaco de bataloperacoj. Ties ĉefa tasko estas ebligi al la propraj taĉmentoj daŭrigi en rapida antaŭenirado sen senbezona reteniĝo. El tio pli-malpli rezultas taktikaj-teknikaj postuloj, kiujn ili devas plenumi. Precipe temas pri kapablo operacii komune kun unue-sinsekvaj taĉmentoj kaj transpontigi obstaklojn dum kelke da minutoj. This page is only for reference, If you need detailed information, please check here
Ĉi tiu artikolo temas pri mitologio. Por aliaj signifoj vidu la paĝon Tantalo (apartigilo) . Tantalo , laŭ Gioacchino Assereto. Laŭ la helena mitologio, Tantalo (el la greka Τάνταλος , ŝancelanta aŭ tre malfeliĉa ) estis filo de Zeŭso kaj la oceanidino Pluto, laŭ la plej divastigata versio. Li estis reĝo de Frigio [1] aŭ de la monto Sipilo, en Lidio (Malgrandazio) [2] kaj post sia morto li suferis eternan torturadon ĉe la Tartaro, la plej profunda parto de Hadeso, rezervita por la plej perversaj homoj. Tamen, kelkaj rakontoj asertas ke li estis reĝo de Argo aŭ de Korinto [3] , aŭ ke li migris norden el la monto Sipilo por akiri la tronon de Paflagonio, el kie Ilo forpelis lin pro tio, ke Tantalo forkaptis kaj seksperfortis lian fraton Ganimedon [4] , kaj tiel ofendis la diojn. Verŝajne li ankaŭ regis urbon en okcidenta Anatolio, kiun oni nomis Tantalis [5] pro li, aŭ Sipilo , pro la monto sur kies flanko ankoraŭ staras ĝiaj ruinaĵoj [6] . Laŭ la geografiisto Strabo,
