Ledo






Ledaĵoj


Ledo estas felo senharigita, tanita kaj preparita por fabrikado de ŝuoj, jakoj, tekoj, aktujoj, valizoj, rimenoj, librobindaĵoj kaj similaj objektoj.


La delikata ledo de la ĉamo nomiĝas ŝamo; ĝi plejofte utiligatas kiel viŝilo por purigi la vitroplatojn.


Laŭ Francisko Azorín ledo estas Felo tanita uzata por fari litojn, seĝojn, k. por artaj industrioj.[1] Li indikas etimologion el la nomo de fluida tanilo. Kaj li aldonas la terminojn maroka ledomarokeno, kordoba ledokordobeno, pergama ledopergameno.[2]



Metiartoj kaj industrioj uzantaj ledon |



  • Bindado

  • Jungilisto

  • Pergameno

  • Ŝuisto

  • Ganto

  • artledo



Proverbo |


Ekzistas proverbo pri ledo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[3]:








  • Citaĵo

      El fremda ledo oni tranĉas larĝe.  


Referencoj |




  1. Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 111.


  2. Azorín, samloke.


  3. [1]




  • Kategorio Ledo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)










Popular posts from this blog

Ponta tanko

Tantalo (mitologio)

Erzsébet Schaár