Gfyuki

Ĉi tiu artikolo bezonas poluradon, ĉar ĝi montras stilajn kaj/aŭ gramatikajn kaj/aŭ strukturajn problemojn, kiuj ne konformas al stilogvido. La priskribo de la problemo troviĝas ĉi tie. Bonvolu ŝanĝi la enhavon por plibonigi la artikolon.

Urbo Curitiba
Botaniko Ĝardeno de Kuritibo
Flago	Blazono
Datreveno	29-a de marto
Fondiĝo	1693
Nomo de la loĝanto	curitibano (kuritibano)
Moto
Urbestr(in)o	Gustavo Fruet (Demokrata Laborista Partio) ĝis 2016
Situo
Subŝtato	Paranao
Mezoregiono	Metropolitana de Curitiba
Mikroregiono	Curitiba
Najbaraj urboj	Ne disponebla
Geografiaj aspektoj
Areo	434,97 km²
Loĝantaro	1.851.215 loĝ. 2009 [1]
Loĝdenso	4.202,83 loĝ./km²
Alteco	934 metroj
Klimato	subtropika
Horzono	UTC-3
Sociaj indikiloj
IHD	0,856 2000 [2]
MEP	R$ 32.153.307.000 (5) - 2006 [3]
MEP per capita	R$ 17.977,00 2006 [3]
v • d • r

Kuritibo^[4] (portugale: Curitiba [kuriĉiba]) estas brazila urbo, ĉefurbo de la ŝtato Paranao, situas naŭcent tridek kvar metrojn super marnivelo en la Unua Paranao Altebenaĵo, proksimume cent dek km de la Atlantika Oceano. Ĝi estas la oka plej popolita urbo en Brazilo kaj la plej granda en la Sudo. Ĝi estas la ĉefa urbo en la metropola regiono de Kuritibo, formita de dudek-naŭ urboj, tial estas la oka plej loĝata metropola areo en Brazilo kaj la dua plej granda en la Suda Regiono. La ĉefurbo de Paranao super la pasintaj kelkaj jaroj estis establita kiel la plej riĉa urbo en la suda kaj kvara nacie.

Historio |

La unuaj movadoj en Kuritibo teritorio estis per Paranaguá, tra ŝoseoj Cubatão kaj okazis pro ekspedicioj, kiuj venis serĉante oron. La unua oficiala ekspedicio kunordiganto de la oro ministo distriktoj en la sudo (inkludante Kuritibo) servo gvidata de Eleodoro Ébano Pereira. La unuaj nomoj kiuj aperas en Kuritibo historio post Ébano Pereira, Baltasar Carrasco dos Reis kaj Mateus Martins Leme.

En 1668 Gabriel Lara, la koloniano, la picota starigita en la vilaĝo de Nossa Senhora da Luz dos Pinhais, helpata de grupo de deksep kolonianoj, ekde tiu dato, seninterrompa, la oficiala historio de Kuritibo. Tamen, Gabriel Lara ne estas konsiderita la fondinto de Kuritibo, kun iuj historiistoj atribuas al Eleodoro Ébano Pereira.

Kuritibo estis fondita en 1693 de malgranda pioniro vilaĝon, ĝi iĝis grava komerco alta kun la malfermo de la vojo inter Sorocaba kaj Viamão.
En 1853 ĝi fariĝis la ĉefurbo de la nove emancipitaj provinco de Paranao, kaj ekde tiam la urbo, konata pro liaj larĝaj stratoj, gard ritmo de urba kresko fortigita per la alveno de granda kvanto de eŭropaj enmigrintoj en la deknaŭa jarcento, la plej germanoj, poloj, ukrainoj kaj italoj, kiuj kontribuis al la kultura diverseco kiu restas hodiaŭ.

Kuritibo fariĝis la sidejo de la distrikto per Imperia Permit decembro 19, 1812, kaj estis levita al urbo statuso por Provinca Leĝo Nº 5 de Februaro 5, 1842. Per Imperia Leĝo Nº 704 de Aŭgusto 29, 1853, Kuritibo estis disigita de San-Paŭlo kaj estis levita al ĉefurbo de la ĵus kreita provinco de Paranao.

Klimato |

Kuritibo havas humidan subtropikan klimaton (klimata klasifiko de Köppen), kun duona temperaturo de 11° C en la plej malvarma monato, foje falas sub 2° C en la malvarmaj tagoj. Dum la somero, la averaĝa temperaturo estas ĉirkaŭ 23° C sed povas superi 32° C en la plej varmaj tagoj. Varmo ondoj dum vintro kaj malvarme ondoj en la somero ne estas maloftaj, kaj eĉ ene de unu tago povas esti granda variado. Pluraj faktoroj kontribuis al la varia naturo de la klimato: la ebena tereno ĉirkaŭita de montoj en malglata rondo kun 40 km radiuso helpas bloki la ventoj, permesante la matena nebulo kovri la urbon per malvarmaj matenoj.

La flatwork malhelpas la drenaje de pluvo akvo post rapida, havigante bona fonto de akvovaporo al la atmosfero. Ofte malvarmaj frontoj devenante Antarkto kaj Argentino tuta jaro alportante tropikaj ŝtormoj en somero kaj malvarmo ventoj vintre. Ili povas movi tre rapide, kun ne pli ol unu tago inter la komenco de la sudaj ventoj kaj la komenco de pluvo. La klimato de Kuritibo estas ankaŭ influita de la seka aero masoj kiuj regas la centro-sudo de Brazilo en la plimulto de la jaro, alportante malvarma kaj seka vetero.

La apero de neĝo kaj aliaj formoj de wintry hasto kiel malvarma pluvego estas maloftaj; tiaj fenomenoj gravuraĵo averaĝe unufoje ĉiujn dek jarojn. Oficiale, la neĝo estas pli granda aŭ plej malgranda intenseco estis gravurita en la jaroj 1889, 1892, 1912, 1928 (du tagoj), 1942, 1957, 1975, 1979 kaj 2013.

Frostoj, siavice, estas multe pli komuna, okazanta ĉiujare en la vintraj monatoj, variante en numero, kiel 1995, kiam sola frosto okazis, kaj 2000, kie estis dekkvar frosto en la urbo. Frostoj en Kuritibo plej kutime okazas en la monatoj de junio, julio kaj aŭgusto, sed ankaŭ povas okazi en aprilo (1999), majo (1997, 1999 kaj 2000) kaj en septembro (2003, 2004 kaj 2006), kaj povas esti malforta aŭ forta intenso. La nigra frosto (kaŭzita de ekstreme malvarma kaj seka aero, sen glacio formado, sed estante ege malutila por vegetaĵaro) estas rara sed povas okazi, kiel la frua mateno de junio 27, 1994, kiam la minimumo en la urbo de -3° C, ne nur sufiĉas bruligi la arbustaro, krom la treetops, dum la sekeco de la aero kaj la lumo vento ne permesis la formadon de glacio.

Servoj |

Federacia Universitato de Paranao estas universitato, kies nomo portugale estas Universidade Federal do Paraná (UFPR). Ĝi estis kreita en la jaro 1912. Temas pri la plej aĝa universitato de Brazilo kaj pri simbolo de la urbo Kuritibo.

Esperanto en Kuritibo |

Statuo de Zamenhof en Kuritibo.

La pioniro de Esperanto en Kuritibo estis Magnus Sondhal en komenco de 20-a jarcento.

Okazis en Kuritibo Brazilaj Esperanto-Kongresoj en 1954, 1986 kaj 1997.

Pasis tridek-du jaroj inter la 14-a kaj la 22-a Brazila Kongreso de Esperanto okazinta en Kuritibo, sed nur dek-unu jaroj inter la 32-a kaj la 33-a, sed ĉiuj ili tre signifaj por la Brazila Esperanto-Movado.

La 14-a BKE estis tiu, kiu sukcesis la plej grandan oficialan apogon de la Prezidento de la Respubliko, Ŝtata Guberniestro kaj Urbaj Aŭtoritatuloj.

La sidejo de Paranaa Esperanto-Asocio situas en Kuritibo.

Steldomo "Casa da Estrela" |

Steldomo estas stelforma domo kun arkitekturo inspirita je ideoj de Esperanto kaj Teozofio, kiun elpensis, projektis kaj mem konstruis la esperantista familio Augusto de Castro (1891-1970) en la 1930-aj jaroj en la urbo Alto da Glória kaj en kiu vivis la familio ĝis la 1990-aj jaroj. En 2013 ĝi estis tute malmuntita kaj transportita al tereno de la Katolika Pontifika Universitato de Paraná (PUC-PR) en Kuritibo, kie ĝi estis rekonstruita kadre de tiea kurso pri arkitekturo.

Ĝi estas la materiigo de liaj lingvaj kaj filozofiaj ideoj kaj idealoj. En la projekto, li harmonie kunigis du ĉefajn temojn: la sespintan stelon, simbolon de teozofio, kaj la kvinpintan stelon (referenco al la kvin kontinentoj), simbolon de Esperanto, kiun faras ĝin unika en la mondo. La tegmento estas en formo de piramido^{[5][6][7][8][9]}.

Ĝemelurboj |

• 
  Asunciono, Paragvajo
  


• 
  Koimbro, Portugalio
  


• 
  Kordobo, Argentino
  


• 
  Corrientes, Argentino


• 
  Gvadalaharo, Meksiko
  


• 
  Hangĝoŭo, Ĉinio
  


• 
  Haikou, Ĉinio


• 
  Himeĵi, Japanio
  


• 
  Orlando, Usono
  


• 
  Krakovo, Pollando
  


• 
  Liono, Francio
  


• 
  Montevideo, Urugvajo
  


• 
  Santa Cruz de la Sierra, Bolivio
  


• 
  Suvon, Sud-Koreio
  


• 
  Treviso, Italio
  

Referencoj |

Eksteraj ligiloj |

• http://www.curitiba-brazil.com


• http://www.curitiba.pr.gov.br

v • d • r Ĉefurboj de Brazilo Aracaju • Belo Horizonte • Belém • Boa Vista • Brasília • Campo Grande • Cuiabá • Curitiba • Florianópolis • Fortaleza • Goiânia • João Pessoa • Macapá • Maceió • Manaus • Natal • Palmas • Porto Alegre • Porto Velho • Recife • Rio Branco • Rio de Janeiro • Salvador • São Paulo • São Luís • Teresina • Vitória